Klusdag 3 vandaag geen Jan Smit momentje.

De werkweek start voor ons zeer relaxt. We gaan eerst kijken bij de Curcubeu school. De school waar we eventueel volgend jaar een project kunnen doen. We worden zeer gastvrij ontvangen door de nieuwe directrice van de school. Ook de vorige directrice is aanwezig en vertelt ons heel veel over het gebouw en de filosofie van de school. Mooie ideeën doorspekt met een groot idealisme worden besproken. Onze handen jeuken om aan zo’n mooi project te werken. Nu is er al dankbaarheid en we hebben alleen nog maar gekeken.
Snel gaan we door naar het project. Via een andere route komen we nu aan bij het project. De werkzaamheden worden weer doeltreffend verdeeld. Istvan moet nog materialen halen. Jos gaat met hem mee en die zijn we dus ook meteen de rest van de ochtend kwijt. De rest van het team werkt verder met de sceptic tank, de kozijntjes in de verf zetten en het stellen van een deurkozijn.
Mooi werk met de spirit van positief denken. De heerlijke werkflow is helemaal terug en er wordt enkeld gelachen en lekker gewerkt. De lunch wordt wederom geserveerd in het jeugdgebouw achter de kerk. Heerlijk verzadigd gaan we terug aan het werk.
Opnieuw moest Istvan materiaal halen, nu sturen we Virgil mee om hem de hele middag dus ook weer kwijt te zijn. Het lijkt wel of ze het hout nog moeten kappen. Ondertussen krijgt de sceptic tank al aardig vorm, Jos, Juul en Glenn zitten gedrieën in de put om deze op hoogte krijgen. Astrid gaat tegelijkertijd de muur te lijf met de beitel. Even de gedachten verzetten van het gat naar een scheur. Met eenzame klasse hakt ze staalprofielen in het stucwerk en werkt deze af met een nieuw laagje stuc. Sieuwe en Bert stellen het badkamerraam op een perfect waterpas gemetseld steentje. Even purren en ook weer klaar. Binnen loopt de warmte aardig op dus met zijn allen maar buiten aan het werk. De aangestorte fundering wordt nog ontkist en de wanden van de sceptic tank worden volgestort met een soort van betonachtige substantie. Gelukkig hebben we aardig wat zilverpapier bij ons om de betonmolen aan het draaien te houden. Een echte zekering houdt het toch iets langer dan een stukje zilverpapier van de dextrose.
Aan het eind van de middag komt Istvan terug met Virgil en een auto vol materialen. Moeder Balla schiet haar huis uit en sleept als een echte werkvrouw veel materialen de bus uit. Niets is voor haar te zwaar of te veel. Een discussie over hoeveel hout onder haar arm past wint ze door alles eronder te stoppen wat nog in de bus lag. Met een grote glimlach verdwijnt ze haar tuin in.
Thuis genieten we nog van het heerlijke zonnetje en drinken we gezellig samen enkeld een sapje.